The smartest children of history

At the age most of us were playing with sand and discovering our toes, child prodigies around the globe were learning complex languages and studying fields we've never heard of.

Many of these children went on to do great things. Others were crippled by emotional instability. Some have great potential and are just getting started.

 

 

Wolfgang Amadeus Mozart—The six-year-old composer

At the age of three, Wolfgang Mozart played the harpsichord and by six, he had written his first musical composition. This was followed by the first symphony at the age of eight and opera at 12.The legendary composer’s musical talents were quickly discovered shortly after his birth in Salzburg, Austria in 1756.As a five-year-old, Mozart performed at the University of Salzburg with the piano and at the imperial court in Vienna the next year. At the age of 14, he set out to Italy to become an opera composer.

He died at the age of 35 and left behind more than 600 composed pieces.

William Rowan Hamilton—Multilingual by the age of five

Born in Dublin, Ireland in 1805, William Rowan Hamilton showed his intellectual abilities at an early age, mastering Latin, Greek and Hebrew by the age of five.

By the time he was 13, the future mathematician knew 13 different languages, including Sanscrit, Persian, Italian, Arabic, Syriac and Indian dialects.

At the age of 15, Hamilton found errors while studying the works of French mathematician Pierre-Simon, marquis de Laplace.He was appointed Professor of Astronomy, Director of  the Dunsink Observatory and the Royal Astronomer of Ireland while he was still studying as a university student. 

His greatest contributions includes a theory of dynamics and quaternions, a method used for three-dimensional space in mathematics.  

Ireland’s greatest mathematician was knighted in 1835 and died in 1865.

Pablo Picasso

Born in Spain in 1881, Pablo Picasso developed his skills early, producing complex pieces with the support of his artist father and by the age of 15, his first large oil painting The First Communion was displayed in Barcelona.The following year, his painting Science and Charity won a gold medal in Malaga and received honorable mention at a national exhibit for the fine arts in Madrid.His interest in modern art eventually caused a rift between him and his parents.
In the early 20th century, Picasso co-founded the Cubist movement. His technique and style would change often throughout his life.
The artist died in France in 1973.

Theodore Kaczynski—The Harvard graduate turned unabomber

Theodore Kaczynski, known by most as the “Unabomber,” started out as a child prodigy, receiving his acceptance to Harvard University at the age of 16.

He later went on to earn a doctorate in mathematics from the University of Michigan where his thesis paper was so complex, his professors at the time admitted not really being able to understand it.
At 25, Kaczynski became the youngest professor at the University of California, Berkeley but resigned two years later, moved in with his parents and eventually to a secluded cabin in the woods.
His mail bombing spree lasted twenty years, killed three people and injured 23. He is currently serving a life sentence.But before the Unabomber, there was a young boy who measured an IQ of 167 in the fifth grade.

Kim Ung-Yong—A guest physics student at age three

At the age of three, Kim Ung-Yong began taking courses as a guest physics student at Hanyang University in South Korea. By the age of eight, he was invited by NASA to study in the United States.Born in 1962, Kim Ung-Yong is listed as having the highest IQ at 210 in the Guinness Book of World Records.

The young prodigy began speaking at four months old and merely two years later, he was able to read in Japanese, Korean, German and English.As a 16-year-old, Kim left NASA and decided to attend college in Korea to earn a doctorate in civil engineering.Kim has been an adjunct professor at Chungbuk University since 2007 and has published approximately 90 papers on hydraulics in scientific journals.

Michael Kearney—The world's youngest university graduate

 

At age ten, Michael Kearney received a bachelor’s degree from the University of South Alabama and at 17, he received his second graduate degree from Vanderbilt University.Hawaiian-born, Kearney is listed as the world’s youngest university graduate in the Guinness Book of World Records.At 21, Kearney had collected four undergraduate degrees and a year later, he received his doctorate in chemistry.In 2006, Kearney won $1 million in AOL’s Gold Rush and $25,000 on Who Wants To Be a Millionaire in 2008.He has had early aspirations to be a game show host. At a young age, Kearney was diagnosed with Attention Deficit Hyperactivity Disorder

Gregory Smith—The four-time Nobel Peace Prize nominee

 

In 1999, at ten years old Gregory Smith received a four-year scholarship to Randolph-Macon College worth approximately $70,000. The young boy eventually graduated cum laude with a Bachelor of Science in Mathematics and minors in History and Biology.Two years later, Smith added meeting with Bill Clinton and Mikhail Gorbachev, speaking in front of the United Nations, and being nominated for a Nobel Peace Prize to his list of life achievements.Smith has been nominated for the Nobel Peace Prize three times since then for his humanitarian work in East Timor, Sao Paolo, Rwanda and Kenya.

As a 16-year-old, Smith entered the University of Virginia to study for doctorates in mathematics, aerospace engineering, international relations and biomedical research.

Best companies in 2013

Wal-Mart took the top spot, Berkshire Hathaway made the top five and Apple grew enormously.

 

Historia e pilotit të aeroplanëve luftarakë, Sinan Abedin Vitija nga Konjuhu i Lipjanit

Plot 20 vjet nga zhdukja enigmatike e pilotit dhe instruktorit të pilotimit të aeroplanëve luftarakë, Sinan Abedin Vitija (01.05.1961) nga Konjuhi i Lipjanit me banim në Zarë dhe me shtetësi kroate.

 Kapiteni i klasit të parë të aviacionit luftarak në ish Jugosllavi, më 1986, në aferën e mirënjohur të KOS-it (shërbimit ushtarak të kundërzbulimit), Sinan Vitija, ka qenë një ndër ata oficerë shqiptarë të keqtrajtuar dhe persekutuar në ish APJ, bashkë me shumë të tjerë,-si Rrahim Ademi, Skender Hasimi, Ahmet Krasniqi etj.
Në momentin e shpërthimit të konflikteve në ish Jugosllavi, Sinan Vitija ka bërë kërkesë zyrtare për demobilizim nga APJ, mirëpo ligjet nuk i kanë mundësuar këtë kur vendi ishte në gjendje lufte.

Sinani me kadetet e Akademise ushtarake te aviacionit ne Zare

Sinani ka gjetur mënyrë për të braktisur ushtrinë dhe i është bashkangjitur forcave çlirimtare kroate. Për mbrojtjen e Zarës, Sinan Vitija ka formuar një njësit ushtarak shqiptar, të cilin e kanë emëruar “Skenderbeu”, duke u emëruar komandat të atij njësiti. Ky njësit i është bashkangjitur Gardës kroate për mbrojtjen e Zarës. Për këtë dëshmon edhe “Deklarata solemne” që është dhënë pranë Shtabit të Krizës, në fshatin Përkos, më datë 11.02.1992. Ka marrë pjesë aktive në çlirimin e urës së Maslenicës, që lidhte Dalmacinë me pjesën tjetër të brendisë së Kroacisë (që është një ngjarje e veçantë për Sinanin dhe njësitin e tij shqiptar). Pas përfundimit të Luftës në pjesën e Zarës-Dalmaci, Sinan Vitija për një kohë demobilizohet, për t’iu përkushtuar familjes, bashkëshortes Sevdije dhe fëmijëve: djalit Fisnikut (lindur më 4 dhjetor 1988) dhe vajzës Fatbardhës (1 gusht 1991). Mirëpo, për shkak të gjendjes shëndetësore, shkon për kurim në Gjermani.

Sinan Vitija

Ditën kritike, me 28 nëntor 1993, ai zbret në aeroportin “Petrovec” të Shkupit. Ai vjen me linjën e rregullt të fluturimit nga Gjermania. Zbritjen e tij në aeroport e ka konfirmuar vëllai Hashim Vitija.Po të njëjtin pohim e ka bërë më 1996 ministri i MPB-së, Tomislav Cokrevski, në pyetjen e deputetit të atëhershëm Nazmi Maliqi. Nuk ka asnjë dilemë se Vitija ka qenë në duar të policisë maqedonase. Nga pohimi i ministrit Cokrevski, nuk ka dilemë se ai i është dorëzuar organeve policore serbo-jugosllave pa asnjë procedurë dhe asnjë vendim valid të mbështetur në dispozitat ligjore në fuqi në Maqedoni, ose duke iu referuar marrëveshjeve ose konventave ndërkombëtare. “Arsyetimi” i përgjigjes me shkrim që lëshon MPB-ja, e nënshkruar nga ministri Cokrevski ka qenë se “është konstatuar se pasaporta e Sinan Vitisë ka qenë e falsifikuar dhe pasi ai ka qenë shtetas i Serbisë, i është dorëzuar organeve policore serbe pa asnjë protokol të nënshkruar apo depozituar!
Ekspertë të kësaj lëmie thonë së ky dorëzim konsiderohet i kundërligjshëm, duke lënë hapësira për tu diskutuar nëse pas këtij ekstradimi fshihet diçka tjetër. Megjithatë rasti bëhet i qartë pasi autoritetet kroate konfirmojnë se pasaporta me të cilën ka udhëtuar Sinan Vitia ka qenë e rregullt dhe se ai ka qenë shtetas kroat pa asnjë shtetësi tjetër.

Sinani ne aeroportin e Shkupit me gruan e tij

Është fakt se Sinan Abedin Vitija ka qenë në kërkim nga organet policore dhe ushtarake serbe, me status të dezertorit të luftës. Po ashtu, është thënë se ai është mbajtur katër ditë në paraburgim ushtarak në Prishtinë. Prej aty është “përcjellë” në Nish. Prej Nishit humbet çdo gjurmë e tij! Ka thashetheme se është dërguar në “CZ” (burgu qendror”) në Beograd, por këtë askush nuk e konfirmon.Dilemat e shumta kanë qenë dhe janë:
Mbi bazë të cilëve kritere, konventave apo dhe dispozitave ligjore, shtetasi kroat i dorëzohet organeve serbe, kur dihet se ai nuk është shtetas i Serbisë? Pse kanë vepruar organet policore kësisoj dhe cili është motivi?Mbase kooperimi dhe marrëdhëniet “aq të mira” të ministrit të atëhershëm të MPB-së, Lubomir Frckovski (ministër i Brendshëm 1992-1996), me organet policore serbe, duke ditur se çka përjetojnë të gjithë ata që kanë reputacionin e luftëtarit kroat kur bien në duart e organeve policore serbe, Vitija i dorëzohet Serbisë pa procedurë zyrtare konform normave ndërkombëtare.Habitë edhe indiferenca shumëvjeçare e vetë shtetit kroat dhe shoqatave të luftëtarëve të dala nga lufta; habitë sjellja e Komitetit të Helsinkit për të Drejtat e Njeriut në Maqedoni dhe Kroaci; habitë sjellja e Shoqatës së viktimologëve botëror (kryetar i së cilës një kohë të gjatë ishte akademiku Zvonimir Separovic nga Kroacia); habitë fakti i sjelljes indolente të Kryqit të Kuq Ndërkombëtar...


Kryetari i të gjitha shoqatave të luftëtarëve në Kroaci, koloneli Ivan Grujic, që merret me këtë problematikë, sidomos për të zhdukurit gjatë luftës në Kroaci, pas kontakteve të shumta është prononcuar se nuk ka asnjë njoftim për Sinan Vitinë. Po nga kjo Zyrë (shoqatave për personat e zhdukur në Zagreb), Zdenko Ognjencic, gjatë kontaktit të fundit u shpreh: “Ka kaluar kohë e gjatë nga zhdukja, preferoj, dhe është e mirëseardhur që familjarët e Sinan Vitisë, vëllezërit, bashkëshortja dhe fëmijët të ndihmojnë në identifikimin e kufomave nga varrezat e shumta në Kollubarë, Padinska Skelë, Mitrovicë, Batajnicë, Ovçar etj. duke dhënë materiale për analizën e ADN-së”.Megjithatë, ndër ata që janë përpjekur për të ndihmuar në rastin e Sinan Vitisë, duhet përmendur ish shefin e Akademisë së aviacionit në Zarë, gjeneralin tashmë të ndjerë, i cili ndërroi jetë në shkurt të këtij viti, Imra Agotic (Vitija ishte specializant i tij). Përpjekjet e tij të pareshtura, megjithatë nuk e sollën Sinanin!Bashkëshortja e tij, Sevdije Vitija (Sadriu), që edhe sot e kësaj dite jeton në Zarë, gjatë tërë këtyre viteve është ballafaquar me sfida të shumta që sjell ironia e jetës. Jeton me ndihmë minimale sociale, pa iu njohur e drejta e pensionit të luftëtarit të lirisë së luftës në Kroaci.Tani, edhe pas 20 viteve fati i Sinan Vitisë mbetet i paqartë

A po bëhen njerëzit skllevër të teknologjisë?

Tashmë jemi bërë të varur nga teknologjia,por njëherë e në një kohë nuk ka qenë kështu për njerëzit (para disa dhejtra vjetësh) dhe besoj që kishte më pak stres dhe probleme.

Si do të ishte jeta sot po të na hiqnin këto katër gjëra? Si e imagjinoni?
Pa televizor? Pa celular? Pa internet? Pa kompjuter?

Avancimi teknologjik është duke u bërë gjithnjë e më i sofistikuar. Ai është i arritshëm pothuajse te të gjithë, duke u bërë një pjesë e rëndësishme e shoqërisë sonë moderne. Qeniet njerëzore varen nga teknologjia në çdo gjë që ata bëjnë . Megjithatë, për shkak të këtyre situatave , ka disa ide se qeniet njerëzore janë duke u bërë skllevër të teknologjisë moderne. Unë pajtohem me këto mendime

Si rezultat i nevojës teknologjike, qeniet njerëzore janë tani duke u mbështetur në teknologji shumë. Natyrisht , njerëzit janë gjithmonë në kërkim të një jete të përshtatshme dhe të lehtë.Kështu sado që ata të bëjnë përpjekje për të përmirësuar jetën e tyre, teknologjia nuk u lejon atyre të kenë më shumë kohë të lirë për të shijuar jetën e tyre.

Është fakt që njerëzit janë bërë skellvër të teknlogjisë, si fëmijë ashtu edhe të rritur.Për shembull fëmijria jonë para vitit 2000 ka qenë më e bukur, m'kujtohen ato lojrat që bënim me fëmijët e fshatit deri në orët e vona të mbrëmjes e pastaj shkonim në shtëpi pasi që prindërit tanë ishin të nervozuar me ne edhe se kishim një kamion detyra për të bërë.Është për tu trishtuar se si tani fëmija është bërë skllav i një paisje elektronike, me të cilën e qon kohën e tij i vetëm dhe e cila ndikon shumë keq në të.Shohim se si fëmija qysh në klasë të dytë e përdorë Facebook-un dhe pastaj i bëhet si obligim për të hyrë në të, ose fëmijët tjerë që luajnë lojra kompjuterike agresive dhe luftarake të cilat nuk mundësojnë që ai të zhvillohet qysh duhet dhe bëhet shumë agresiv me prindërit dhe shokët e tij.

Pastaj mendoj sa kohë të arta kemi pasë...Tani fëmijët nga mosha 11 vjec rrijnë gjithë kohës para PC në chat dhe akoma më keq, duke parë pornografi sepse prindërit e tyre as që i kontrollojnë.

Është e vërtetë që na është lehtësuar komunikimi më teknologjinë aktuale, por kemi humbur shumë nga ana jone njerëzore.Njerëz të fiksuar pas politikes, jo se lodhemi se çfarë po thot Thaçi,Ramushi e kta, por sepse nuk ka asgjë tjetër në TV përvec VIP-ve tanë.Shoh vajza të vogla që nuk dinë se cfarë është të luash me kuklla  apo gjëra të tjera por rrijnë nga ora 10 e mëngjesit deri në 7 pasdite duke parë telenovelat.Ndoshta në fakt duhet të ngushëllohemi me faktin që shqiptarët në veqanti kanë arritur ta mësojnë Spanjishten dhe Portugalishten në mënyrë perfekte e tash janë në mësime të Turqishtes.

Sa herë që je bërë gati ta hedhësh celularin, ti mbyllësh rrjetet sociale dhe të mos ia kujtosh më as emrin sepse nuk gjen as një moment qetësie, ty të janë bërë drogë dhe s'ke mundur.Është e trishtueshme se si i sheh të rinjët nëpër lokale duke qëndruar bashkë por jo duke komunikuar me njëri tjetrin, secili duke ia hapë sytë telefonit të tij. Më herët kur vinte ndonjë mysafir tek ne qoftë edhe për të bujt, e kishte at kënaqësinë e muhabetit dhe lojërave të ndryshme dhe të qeshurave pa fund, e tash kur t'vie edhe musafiri gjëja e parë pasi që të thotë "si je" është "qysh osht passwordi i wiffi-së?".

Për të përfunduar , nuk mund të mohohet se teknologjia moderne është tani pjesë e pandarë e jetës. Çështja është se të gjithë duhet të bëheni të sigurtë që jeni të vetëdijshëm për ndikimin e keq dhe të mirë që avancimi teknologjik ka në jetë. 

Skllevër të teknologjisë, skllevër të vetës tonë...